Park Narodowy Ordesa

Założony w 1918 roku Park Narodowy Ordesa, zajmuje 156 km2 powierzchni. Początkowo zajmował powierzchnię 2000 ha i obejmował swoim zasięgiem dolinę Ordesa. W późniejszych latach jego powierzchnia była sukcesywnie zwiększana.

Najważniejszą przyczyną utworzenia parku była chęć ochrony flory i fauny w dolinie Ordesa. Dolina ta stanowi bowiem siedlisko dla bardzo wielu gatunków dzikich zwierząt. Żyjące tam dwa gatunki zwierząt: kozioł alpejski oraz koza pirenejska zostały na początku XX wieku uznane za zagrożone wyginięciem. Ratowanie tych zwierząt stało się głównym impulsem do utworzenia parku. Silnym argumentem za utworzeniem parku było także pragnienie zabezpieczenia wielkiej różnorodności gatunkowej roślin występującej w tej dolinie.

Na powiększenie parku o kolejne obszary wpływ miały przede wszystkim walory krajobrazowe. Park obejmuje górzysty region w zach. części pasma Maladeta (Pireneje), z najwyższym szczytem Monte Perdido - 3355 m n.p.m. Położony jest w Pirenejach Centralnych, a dokładniej w Pirenejach Aragońskich w prowincji Huesca. Północna granica parku przebiega grzbietem granicznym francusko - hiszpańskim pomiędzy szczytem Picos de Gabieto na zachodzie a Puerto de Lera na wschodzie. Granica zachodnia przecina dolinę Pineta w źródłowym odcinku rzeki Cinca, następnie przechodzi przez szczyt Pico Inferior de Anisclo i wiedzie przez łańcuch górski Montana de Sesa. Granica południowa jest poprowadzona przez zachodnie i południowe zbocza masywów Tozal de San Martin i Tobacoy, wcinając się następnie na południe, tak, że obejmuje prawie całą dolinę rzeki Bellos. Południowo-wschodnią granicę stanowi Sierra de Las Cutas. (masyw zamykający od południa dolinę Ordesa). Wschodnia granica przebiega przez szczyt Mondarruego. Park obejmuje obszar bardzo zróżnicowany.

Najważniejsze obiekty przyrodnicze objęte ochroną to: doliny: Ordesa (rzeka Rio Arazas), Anisclo (rzeka Rio Bellos), Pineta (rzeka Rio Cinca), Tella (rzeka Rio Yaga), kanion Anisclo, kocioł glacjalny Pineta Cirque, jezioro lago de Marbore, lodowiec Monte Perdido, masyw Tres Sorores (Monte Perdido, Cilindro de Malbore i Soum de Ramond), odosobnione szczyty: Pico Blanco, Pico de Salarons Tobacor,Tozal de San Vicenda.

W krajobrazie dominują wysokie szczyty i urwiska, rozcięte siecią głębokich dolin (m.in. Ordesa), a także malownicze wodospady. Park jest pokryty lasami jodłowo-bukowymi, a wyżej lasami sosnowymi i zbiorowiskami muraw alpejskich. W szczytowych partiach leżą wieczne śniegi i lodowce.

Faunę Parku Ordesa reprezentują: desmany pirenejskie, dziki, rysie, żbiki, wydry, tchórze i lisy. W roku 1997 park został wpisany przez UNESCO na listę światowego dziedzictwa ludzkości. Park jest jednocześnie rezerwatem biosfery UNESCO.

Park stanowi doskonały obszar do uprawiania turystyki górskiej oraz wspinaczki. Na obszarze parku istnieje wiele tras turystycznych. Są one opisane i wyrysowane na mapach turystycznych przedstawiających obszar parku.