Klub Gastronomada

Zagrzeb - The New York Times o Klubie Gastronomad

Znany The New York Times, niedawno w swoim dodatku Podróże przedstawił swoim amerykańskim czytelnikom zagrzebską restaurację Klub Gastronomada, w której w specjalnie zmienionych sezonowych kartach szczególnie wymieniany jest istryjski byk, boškarin.

"To miejsce dla tych, którzy rozumieją, że każdy składnik ma swoje pochodzenie i historię", opisuje Robert Ripli, jeden z trzech właścicieli zagrzebskiej restauracji, która została otwarta w 2009 roku. Dziennikarz znanego amerykańskiego dziennika, Alex Crevar w obszernym tygodniowym dodatku Podróże, prezentuje czytelnikom koncepcję gastronomiczną i wrażenia o miejscu, gdzie można spróbować "regionalnej kuchni chorwackiej".

Historia o chorwackiej restauracji znalazła się wśród reportaży o Sao Paulo, Londynie, Mediolanie i Columbus w stanie Mississippi, Sao Paulo polecane jest jako miasto sztuki i życia nocnego, Londyn ze względu na ślub w rodzinie królewskiej, Mediolan ze względu na zakupy, a Columbus, miasto rodzinne Tennessee Williamsa, ze względu na setną rocznicę śmierci znanego pisarza amerykańskiego, Klub Gastronomada opisywany jest jako swojego rodzaju laboratorium kulinarne, w którym prowadzone są eksperymenty z daniami lokalnymi, dopóki nie zostanie osiągnięty perfekcyjny smak. Autor artykułu pisze o pomyśle Gastronomada, że zajmują się doradztwem gastronomicznym i enologicznym dla restauracji i osób produkujących wyroby lokalne w Chorwacji i sąsiednich krajach i o samym klubie, w którym członkowie i pozostali goście mogą się delektować kolacjami z wyjątkowymi kartami.

"Sezonowa zmiana karty nie jest wystarczająca. Dla nas ważny jest mikrosezon i nie zaoferujemy czegoś nawet tydzień wcześniej zanim nam sezonowe składniki nie pozwolą na uzyskanie perfekcji", autor cytuje współwłaściciela restauracji.

W poszukiwaniu perfekcji, Ripli ze swoimi partnerami jeździ po kraju łącząc klientów z dystrybutorami win, trufli, oliwy z oliwek i sera, świeżych ryb i wybranej wieprzowiny i jagnięciny pisze Cervar, a wybór nie kończy się tylko w rękach klientów, ale też w karcie restauracji. Crevara szczególnie interesuje poszukiwanie produktów ekologicznych i autochtonicznych oraz dawnych sposobów przyrządzania składników i dań, podając przykład zwykłych powideł ze starych gatunków śliwek, które w Slawonii gotowane są bez cukru, dzięki czemu zachowany jest czysty aromat owoców, a w restauracji można spróbować ich jako nadzienia w naleśnikach. Opisuje też przygotowanie suszonej ośmiornicy na sałatę, która obowiązkowo musi być doprawiona cebulą z Dalmacji. Wyjątkowo go zachwyciła skomplikowana i długotrwała droga istryjskiego boškarina na stół smakoszy. Opisując krótko wszystkie fazy przygotowania istryjskiego specjału, serwowanego z pieczonymi ziemniakami i boczkiem, autor artykułu w The New York Times pisze, że mięso jest "tak miękkie, że można je prawie jeść łyżką".


Źródło: CNTB