Hotele we Francji

Zgodnie ze słownikowym terminem hotel jest to obiekt wchodzący w skład infrastruktury turystycznej posiadający liczbą co najmniej 10 pokoi, głównie jedno i dwuosobowych. Poza tym oferuje pełen zakres usług związanych z pobytem turystów przyjeżdżających w różnych celach na okres co najmniej jednego dnia.
Większość hoteli we Francji ma od jednej do czterech gwiazdek, zaś najbardziej ekskluzywne oznaczono czterema gwiazdkami z dodatkowym symbolem "L" (luksusowy). Hotele bez gwiazdki noszą nazwę non-homologué (w skrócie NH). Symbol "NN", który pojawia się po gwiazdkach, świadczy o tym, że w danym hotelu obowiązują nowe normy (nouvelle norme) wprowadzone w 1992 r. Gwiazdki przydzielane są na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie na podstawie jakości obsługi, wystroju wnętrza lub czystości, dlatego hotel jednogwiazdkowy może okazać się dużo przyjemniejszy niż niektóre hotele dwu- lub trzygwiazdkowe. Zawiłości te odzwierciedlają więc przeważnie ceny, a nie ilość gwiazdek.
Większość hoteli oferuje petit déjeuner, czyli śniadanie kontynentalne, na które składa się croissant, francuskie pieczywo, masło, dżem oraz kawa lub gorąca czekolada. Kosztuje ono zwykle 20-40 fr od osoby, czyli nieco więcej niż w kawiarni. Niektóre hotele usytuowane w bardzo popularnych wśród turystów rejonach zwiększają swe dochody w okresie letnim, wprowadzając obowiązek wykupienia śniadania przy wynajmowaniu pokoju. Jeszcze mniej korzystne warunki, zwłaszcza dla najuboższych turystów, oferują hotele udostępniające pokoje na zasadzie demi-pension, czyli tylko pod warunkiem, że wykupi się jednocześnie śniadanie oraz lunch lub obiad.
Hotele najniższej kategorii oferują przeważnie dwójki tańsze niż dwa miejsca sypialne w schroniskach młodzieżowych. W większości pokoi jest umywalka, ale nie ma osobnej łazienki ani toalety. W prawie wszystkich hotelach tej kategorii znajdują się też dużo droższe pokoje z prysznicem, toaletą i innymi udogodnieniami.
Mniej zamożni turyści szukający najtańszych noclegów mogą natrafić na hôtels de passe. Tego rodzaju miejsca zlokalizowane są m.in. w niektórych dzielnicach Marsylii oraz w okolicach placu Pigalle i rue Saint-Denis w Paryżu. Oczywiście, jeśli wewnętrzne ściany są odpowiednio grube, można i tam całkiem nieźle się wyspać. W niektórych tanich hotelach obowiązuje dosyć niemiły zwyczaj niezwracania pieniędzy za ten okres pobytu, z którego się rezygnuje. Warto więc pamiętać, aby nie płacić z góry za długi pobyt. Poza tym im prędzej poinformuje się kierownika hotelu o planowanym wyjeździe, tym większe są szanse na odzyskanie nadpłaconych pieniędzy.
Turyści zmotoryzowani mogą skorzystać z oferty noclegowej bardzo tanich sieci "postmodernistycznych" hoteli, budowanych z elementów preszpanowo-plastikowych, często na obrzeżach francuskich miast. Najbardziej znaną siecią jest Formule 1, gdzie za pokój dla trzech osób (z prysznicem i toaletą) płaci się 20-22 €, zależnie od pory roku.
Pokoje dwuosobowe w hotelach należących do średniej kategorii są wyposażone są w prysznice i toalety. Warto jednak wiedzieć, że wiele hoteli najniższej kategorii oferuje pokoje, które standardem i cenami dorównują tym ze "średniej kategorii". Około 4000 hoteli (wiele rodzinnych, zlokalizowanych na wsi, nad morzem lub w górach) należy do Logis de France, czyli organizacji, której instytucje członkowskie zobowiązane są przestrzegać ścisłych przepisów dotyczących poziomu usług i udogodnień.

Francuska baza noclegowa jest bardzo zróżnicowana pod względem rodzajów zakwaterowania i cen. Szczegółowych informacji udzielają lokalne biura informacji turystycznej, które częstokroć oferują też pomoc w dokonaniu rezerwacji miejsc. W wielu regionach Francji władze lokalne obciążają każdego turystę podatkiem turystycznym (taxe de séjour). Dlatego też opłaty od osoby na kempingach czy w hotelach mogą być wyższe o 0,20-1 € niż podaje cennik. Rezerwacja wcześniejsza to dobry sposób na uniknięcie nerwowego szukania hotelu po przyjeździe do nowego miasta. Jest szczególnie przydatna, jeśli planuje się przyjazd w godzinach popołudniowych lub wieczornych. W okresie nasilonego ruchu turystycznego posiadanie rezerwacji oznacza pewne zakwaterowanie w hotelu, na który nas stać. W przeciwnym razie pozostaje tylko opuścić miasto.
Pracownicy wielu biur informacji turystycznej pomagają dokonać rezerwacji noclegu w jednym z okolicznych hoteli. Za usługę zazwyczaj płaci się niewielką kwotę, a w niektórych przypadkach należy dać zaliczkę, która jest później odliczana od rachunku za pierwszą dobę hotelową. Biura posiadają informacje, w którym hotelu są wolne pokoje; zazwyczaj unikają rekomendacji. Nie można dokonać rezerwacji telefonicznej, ale należy zgłosić się osobiście. Przy rezerwacji telefonicznej warto upewnić się dwukrotnie, czy właściciel lub kierownik hotelu zanotował właściwą datę, dzień tygodnia i przybliżoną godzinę planowanego przyjazdu, ponadto należy sprawdzić, jaką zaliczkę trzeba przesłać i czy wymagane jest pisemne potwierdzenie przyjazdu. Niezjawienie się w hotelu, w którym dokonało się wcześniejszej rezerwacji, jest nieuczciwe wobec właściciela. Jeżeli przyjazd w określonym terminie jest niemożliwy, należy jak najwcześniej zawiadomić recepcję.
Nawet w szczycie sezonu w większości hoteli jest zawsze kilka niezarezerwowanych pokoi, aby przyjąć przynajmniej niektóre z osób szukających noclegu. Może się więc zdarzyć, że w hotelu, do którego dzwoniło się przed trzema dniami (i nie było wolnych miejsc) dostanie się nocleg, jeżeli zadzwoni się o 9.00 lub 10.00 rano w dniu planowanego przyjazdu. Z wyjątkiem Paryża praktycznie wszędzie jest szansa na wynajęcie pokoju w ten sposób, nawet w sierpniu w szczycie sezonu.